مرد نابینا

 

 

روزی مرد کوری روی پله های ساختمانی نشسته و کلاه و تابلویی را در کنار پایش قرار داده بود.روی تابلو خوانده می شد:

من کور هستم لطفا کمک کنید.

 

روزنامه نگار خلاقی از کنار او می گذشت؛ نگاهی به اون انداخت. فقط چند سکه در داخل کلاه بود.......

او چند سکه داخل کلاه انداخت و بدون اینکه از مرد کور اجازه بگیرد، تابلوی او را برداشت، آن را برگرداند و اعلان دیگری بر روی آن نوشت و تابلو را کنار پای او گذاشت و او را ترک کرد.

عصر آن روز، روزنامه نگار به آن محل برگشت و متوجه شد که کلاه مرد کور پر از سکه و اسکناس شده است.

مرد کور از صدای قدم های او خبرنگار را شناخت و خواست اگر او همان کسی است که تابلو را نوشته بگوید، بر روی آن چه نوشته است؟

روزنامه نگار جواب داد:

چیز خاص و مهمی نبود، من فقط نوشته شما را به شکل دیگری نوشتم؛ لبخندی زد و به راه خود ادامه داد. مرد کور هیچ وقت ندانست که او چه نوشته است ولی روی تابلوی او خوانده می شد:

 

امروز بهار است، ولی من نمی توانم آن را ببینم!

 

نوشته شده در 4 خرداد 1389برچسب:,ساعت 20:32 توسط صالح| نظر بدهيد